Dingen die (met) haast geschieden moeten. Een systematische verklaring van het Bijbelboek Openbaring (deel 5)

Klik hier voor deel 1, deel 2, deel 3 en/of deel 4.

De geboorte van de mannelijke zoon

• “En er verscheen een groot teken in de hemel: een vrouw[1], bekleed met de zon, en de maan was onder haar voeten en op haar hoofd een kroon van 12 sterren. En zij was zwanger en schreeuwde het uit in barensnood en in haar pijn om te baren. En er verscheen een ander teken in de hemel. En zie: een grote vuurrode draak met 7 koppen en 10 horens. En op zijn koppen 7 diademen. En zijn staart veegde het derde deel van de sterren van de hemel en wierp die op de aarde. En de draak stond voor de vrouw, die op het punt stond te baren, om haar Kind te verslinden, zodra zij Het gebaard zou hebben. (HSV) En zij baarde een mannelijke zoon, die al de heidenen zou (HSV: zal) hoeden met een ijzeren roede. En haar kind werd weggerukt naar God en Zijn troon. (SV)” (Openb. 12:1-5)

De gebeurtenis die wij nu gaan behandelen, behoort in zeker opzicht ook tot de Bruiloft van het Lam. Zoals eerder naar voren werd gebracht, duidt “het Avondmaal van de Bruiloft van het Lam”[2] (zie Openb. 19:9, SV), dat “achter gesloten deuren” gevierd wordt (zie Matth. 25:10), eigenlijk op de ongestoorde gemeenschap tussen Jezus en Zijn Bruidsgemeente, het “tot één vlees worden” (in dit geval zou je, qua gemeenschap, beter kunnen spreken van het “tot één van geest worden“ – noot AK).
Met betrekking tot de aardse huwelijksgemeenschap tussen man en vrouw spreekt het “tot één vlees worden” echter niet alleen over de daad van geslachtsgemeenschap, maar ook over datgene wat daar het gevolg van is, de “vrucht” ervan, namelijk het kind dat uit zo’n vereniging geboren wordt. In het kind dat uit hen voortkomt, zijn man en vrouw letterlijk “één vlees” (want hun kind heeft de kenmerken, het DNA, van hun beiden).
De huwelijksgemeenschap tussen Jezus en de Bruid/Bruidsgemeente wordt op overeenkomstige wijze “geconcretiseerd”, zichtbaar gemaakt, in een “kind” dat (in geestelijke zin) door Jezus verwekt wordt en (ook weer: in geestelijke zin) door de Bruidsgemeente wordt voortgebracht: de “mannelijke zoon” (zie Openb. 12:5, SV). De “geboorte” – dat is het, in en door Gods Geest, “naar buiten komen”, ofwel het “zichtbaar worden” voor de buitenwereld – van deze NU – in geestelijke zin VOLWASSEN zoon, opgevat als de concretisering van het “één vlees (beter gezegd: één van geest) worden” van Christus en Zijn Bruid kàn dus ook nog tot de Bruiloft van het Lam gerekend worden[3].

NOOT A. Klein:
Misschien ten overvloede, maar sommigen leren / denken dat er LETTERLIJK 144.000 vrouwen / maagden zwanger zullen (moeten) worden door de overschaduwing van de Heilige Geest, net als bij de geboorte van Jezus, om vervolgens dan ook echt 144.000 zonen / heilanden te (kunnen) baren, die dan aan Jezus gelijk zullen zijn.
Ook zijn er voorgangers in bepaalde “christelijke” sekten (vooral in Amerika hoor je daar – helaas – met enige regelmaat van de klok van) die geslachtsgemeenschap met hun, vaak nog heel jonge volgelingen hebben (het “moeten” immers maagden zijn), en die dan denken zo Gods plan te volbrengen.
Maar… dit zijn grote MISVATTINGEN en dito DWALINGEN !!

Wij behandelen de geboorte van deze “mannelijke zoon” overzichtelijkheidshalve als een apart gebeuren, maar moeten op het bovenstaande wèl wijzen, omdat deze geboorte plaats zal (gaan) vinden “onder het 7^de zegel”, dat wil zeggen: vóórdat de 7 bazuinen gaan schallen (zie bijlage 4, aan het eind van het vorige hoofdstuk). Het “kind” dat geboren wordt, zal niet wat men noemt “een eigen leven” gaan leiden, maar zal als het ware de gestalte zijn van de hoogste zielsverbondenheid en zielsverrukking van de Bruidegom en de Bruid. Het zal één leven zijn met Jezus, maar tegelijk ook één leven met de Bruidsgemeente.

Voor een juist begrip nu eerst het volgende:
Als wij in Jesaja 53:10 over “zaad van Jezus” lezen, wordt daar in de eerste plaats de gehele Gemeente van wedergeborenen van de gehele Gemeentelijke tijdsbedeling mee bedoeld (vergelijk Hebr. 2:13). De Bruidsgemeente is een DEEL van dat volk van wedergeborenen, namelijk het deel dat “levend overgebleven” zal zijn bij de wederkomst van Jezus (d.i. Zijn ZICHTBARE wederkomst op de wolken, wanneer aller oog Hem zal zien, en die komst is NA de grote verdrukking – zie Matth. 24:30-31 en 1 Thess. 4:15-17, hieronder vermeld).[4]

• “En dan (NA de grote verdrukking, zie vers 21 en 29) zal aan de hemel het teken van de Zoon des mensen verschijnen; en dan zullen al de stammen van de aarde rouw bedrijven en zij zullen de Zoon des mensen zien (dus is dit de zichtbare Wederkomst), als Hij op de wolken van de hemel komt met grote kracht en heerlijkheid. En Hij zal Zijn engelen uitzenden onder luid bazuingeschal, en zij zullen Zijn uitverkorenen bijeenbrengen (de ‘levend overgeblevenen’ en de ‘uit de dood opgestane rechtvaardigen’ uit 1 Thess. 4:15-17) uit de vier windstreken, van het ene uiterste van de hemelen tot het andere uiterste ervan.” (Matth. 24:30-31, HSV)
• “Want dit zeggen wij u met een woord van de Here, dat wij die levend zullen overblijven tot de komst van de Here, de ontslapenen beslist niet zullen voorgaan. Want de Here Zelf zal met een geroep, met de stem van een aartsengel en met een bazuin van God neerdalen uit de hemel. En de doden die in Christus zijn, zullen eerst opstaan. Daarna zullen wij, de levenden die overgebleven zijn, samen met hen (dat zijn: de uit de dood opgestane rechtvaardigen) opgenomen worden in de wolken, naar een ontmoeting met de Here in de lucht. En zo zullen wij altijd bij de Here zijn.” (1 Thess. 4:15-17, HSV)

Wedergeborenen worden verwekt door het “zaad van het Woord van God” (zie 1 Petr. 1:23). Toch worden zij NIET “zonen” en “dochters” van Jezus genoemd (WEL van God), maar “broeders” en “zusters” van Jezus.

NOOT A. Klein:
Zoals, onder andere, meermaals in het Hooglied gezegd wordt door de Bruidegom (beeld van de Here Jezus):
“U hebt Mijn hart veroverd, Mijn zuster, Mijn bruid, u hebt Mijn hart veroverd met één blik van uw ogen,…. Hoe mooi is uw liefde, Mijn zuster, Mijn bruid,  hoeveel beter is uw liefde dan wijn…” (Hoogl. 4:9-10, HSV).
“Een gesloten tuin bent u, Mijn zuster, Mijn bruid, een gesloten bron, een verzegelde fontein.” (Hoogl. 4:12, HSV)
“Ik ben in Mijn tuin gekomen, Mijn zuster, Mijn bruid,… Ik sliep, maar mijn hart waakte. De stem van mijn Liefste, Die aanklopte: Doe Mij open, Mijn zuster, Mijn vriendin, Mijn duif, Mijn volmaakte,…” (Hoogl. 5:1-2, HSV).

KLIK HIER als u deze studie (deel 5) verder wilt lezen.

H. Siliakus
Enigszins bewerkt door A. Klein

KLIK HIER voor deel 6 van deze vervolgstudie.

• Zie eventueel ook nog ons schema met het te verwachten Eindtijdscenario (met studieverwijzingen).

---

[1] Zie eventueel ons artikel “Een ANDER geluid – Wie is de VROUW uit Openbaring 12?” van A. Klein.

[2] Zie eventueel onze studie “Door de Geest van God geroepen tot deelname aan het Avondmaal van de Bruiloft van Gods Lam en tot deze Goddelijke Bruiloft”, van E. van den Worm.

[3] Jezus komt als BRUIDEGOM voor Zijn – reeds op deze aarde – gereinigde Bruid. De Bruiloft van het Lam is dan een feit en Zijn Vrouw (voorheen genaamd de Bruid) is dan (nàdat de Bruiloft heeft plaatsgevonden) reeds zwanger geworden (zie Openbaring 12:2) van de geestelijke zonen, de 144.000 (die – in geestelijke zin natuurlijk – “uit haar voortkomen” door de VOLLE INWONING en WERKING van de Heilige Geest) vanwege de gemeenschap (in de geest) met haar Bruidegom.
In het natuurlijke leven wordt – na gemeenschap, bevruchting en geboorte – een baby zichtbaar, na 9 maanden verborgen te zijn geweest in de moederschoot. Hier – in geestelijk opzicht – is de mannelijke zoon ook eerst “verborgen” aanwezig in het Lichaam van de Bruid/Bruidsgemeente (want “de mannelijke zoon” is reeds onder hen), maar opeens, net als bij een natuurlijke geboorte, wordt deze zoon OPENBAAR (d.i. het openbaar worden van de zonen Gods – zie Rom. 8:18-19). Het is dus niet “de geboorte van een zoon” die – in geestelijke zin – nog moet groeien, maar deze zoon wordt openbaar (d.i. manifesteert zich) in de status van “een VOLWASSEN (d.i. VOLMAAKTE) zoon. Gekomen tot “de mate van de grootte van de volheid van Christus” (zie Ef. 4:13).

[4] De tekst van 1 Thessalonicensen 4:16-17 gaat over:
a. De Here Zelf zal … nederdalen van de hemel, en
b. Wij… zullen… opgenomen worden in de wolken, de Here tegemoet.
Laten wij nu eens kijken wat de Studiebijbel (deel 8.) over 1 Thessalonicensen 4:15-17 te zeggen heeft, en dan vooral over bovenstaande 2 punten (a en b):
Vanaf dit (15^de) vers staat er “Christus’ of ‘Heer’ en niet meer Jezus, omdat het nu over de verheerlijkte Zoon van God gaat…
a.  ‘Nederdalen’ (namelijk uit de hemel, vergelijk Dan. 7:15, 1 Thess. 1:10 en Openb. 21:2 en 10) moeten we letterlijk nemen, evenals het opvaren (van Jezus – noot AK) naar de hemel (zie Hand. 1:9-11). …
b.  Het Griekse woord “harpazomai” (d.i. ‘gegrepen worden’, ‘weggenomen worden’) (door de Statenvertaling vertaald met “opgenomen worden” – noot AK), spreekt over een plotselinge verplaatsing door goddelijk ingrijpen (zie Hand. 8:39 en Openb. 12:5 – vergelijk Gen. 5:24 en 2 Kon. 2:11). …
Het Griekse woord “eis apantēsin” (letterlijk: naar de ontmoeting) (door de Statenvertaling vertaald met “tegemoet” – noot AK), was de vaste uitdrukking voor het buiten de stad tegemoet gaan en verwelkomen van een belangrijke bezoeker (zie Matth. 25:6 en Hand. 28:15), meestal een vorst, om hem een geleide te geven bij zijn aankomst.
‘In de lucht’ geeft aan waar de ontmoeting plaatsvindt: tussen hemel en aarde. Het blijft hier onduidelijk
of de Heer met Zijn Gemeente eerst terugkeert naar de hemel (vergelijk Joh. 14:3),
of dat na de ontmoeting de gemeente de Heer begeleidt naar de aarde.
Het “eis apantēsin” pleit voor het laatste. (Tot zover de uitleg uit de Studiebijbel.)
Zie eventueel ons artikel “Een ANDER geluid – Is de visie aangaande de zgn. OPNAME wel juist ?” van A. Klein.

.