Wedergeboorte en daadwerkelijke wedergeboorte
De natuurlijke geboorte, geboorte uit de gemeenschap van man en vrouw, speelt een zeer grote rol in het leven van alle mensen. Ontegenzeglijk maakt zij deel uit van de kringloop van dood en leven in Gods schepping. Inderdaad is zowel de natuurlijke als de wedergeboorte “de sleutel” tot het voortbestaan van “leven in het algemeen”!
De natuurlijke geboorte, zoals bovenbedoeld, mag genoegzaam bekend worden verondersteld. Daarnevens is er nog een andere geboorte, namelijk de wedergeboorte, waarvan de Bijbel zo duidelijk spreekt. Gelijk de natuurlijke geboorte uitmondt in een proces dat een aanvang, een groei en een voleinding kent (“…van stof zijt gij gemaakt, en tot stof zult gij wederkeren” – zie Genesis 3:19b), zo begint het proces van de wedergeboorte (het wederom geboren worden uit/in God [1]) met het “nieuwe” ontluikende leven dat alsmaar meer gestalte in ons krijgt door de werkingen van de Heilige Geest.
“Waarvoor?”, is de zo dikwijls gestelde vraag. Om ons hoe langer hoe meer “los te maken” uit ons natuurlijk leven (het leven van ons “eigen-ik”) opdat wij steeds meer volgens de wet van de Geest des levens (die van de vrijheid) zullen leren denken en handelen:
“Want de wet van de Geest van het leven in Christus Jezus heeft mij vrijgemaakt van de wet van de zonde en van de dood.” (Romeinen 8:2) [2]
“Hij echter die zich in de volmaakte wet verdiept, die van de vrijheid, en daarbij blijft, die zal, omdat hij niet een vergeetachtige hoorder geworden is, maar een dader van het werk, zalig zijn in wat hij doet.” (Jakobus 1:25)
Zoals gezegd is het een “proces”, en dit kan niet in één dag voltrokken worden. Daarom is de Heilige Geest bij voortduring bezig om werkzaam te zijn en te blijven in alle facetten van ons leven, om ons te doen komen tot “de daadwerkelijke wedergeboorte” – “het eeuwig leven”! En dit geldt niet alleen de gelovige (het individu), maar is ook van toepassing op de Gemeente van Jezus Christus! Met andere woorden, er is een “persoonlijke” en een “gemeenschappelijke” wedergeboorte. Voor beiden is het noodzaak, volgens de Schrift.
Geboren worden
Wàt is nu feitelijk “geboren worden”? Geboren-worden is leven in de diepste zin van het woord. Het is een overgang van het tijdelijke leven in de schoot van de moeder, naar het zelfstandige bestaan van een menselijk wezen: de zuigeling of de baby. De zwangerschap van een moeder duurt ongeveer 9 maanden en begint met een klein zaadje van de vader dat samensmelt met de eicel van de moeder. Deze ontwikkeling wordt mogelijk gemaakt wanneer de man (vader) enerzijds en de vrouw (moeder) anderzijds het gebod van God geldend maken in hun leven:
“Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten (SV: zijn vrouw aankleven); en zij zullen tot één vlees zijn.” (Genesis 2:24)
“Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten (SV: zijn vrouw aanhangen), en die twee zullen tot één vlees zijn.” (Efeze 5:31)
De natuurlijke geboorte moet plaats vinden, anders komt het leven èn van de moeder èn van het te baren kind in gevaar! Voor beiden is deze geboorte dus “de sleutel tot het leven” – dat wil zeggen: tot het voortbestaan ervan. Daarvandaan dat men altijd zegt dat de moeder het leven geschonken heeft aan het kind. Als het zover is dan is de “scheiding” volkomen, volledig een feit. En het kind, dat ter wereld gekomen is, begint alsdan een eigen leven – geheel los van het moederlichaam.
Eeuwig leven geboren
Eindigt de natuurlijke geboorte met de dood, het sterven, de wedergeboorte is daarentegen “eeuwig leven”. De natuurlijke geboorte gebeurt éénmaal (wordt niet herhaald), maar de andere geboorte, waarvan Jezus sprak tot Nicodemus, is de “geestelijke geboorte” of de “wedergeboorte”. Deze leraar Israëls kon het één en ander niet verstaan, waardoor hij zei: “…Hoe kan een mens geboren worden als hij oud is? Hij kan toch niet voor de tweede keer in de buik van zijn moeder ingaan en geboren worden?” (Johannes 3:4)
Daarom heeft Jezus tot beter begrip gezegd:
“Wat uit het vlees geboren is, is vlees; en wat uit de Geest geboren is, is geest” (Johannes 3:6).
En déze Geest is “een levendmakende Geest”!
Paulus is in zijn brief aan de Efeziërs hierop dieper ingegaan, zeggende:
“Maar God, Die rijk is in barmhartigheid, heeft ons door Zijn grote liefde, waarmee Hij ons liefgehad heeft, ook toen wij dood waren door de overtredingen (SV: misdaden), mèt Christus levend gemaakt – uit genade bent u zalig geworden –” (Efeze 2:4-5)
“De Geest (van God, die Heilig is) Zelf getuigt met (of: getuigt mede aan) onze geest dat wij kinderen van God” (Romeinen 8:16)
De wedergeboorte doet ons dus geboren worden als lid van de Goddelijke familie – van de Heilige Drie-eenheid. [3] Halleluja!
Onbegrip
Nog velen in ònze tijd kunnen deze wedergeboorte maar niet vatten en staan er vaak sceptisch tegenover. Waarom, en hoe is dat mogelijk, waar de Bijbel van deze wedergeboorte zo duidelijk spreekt!? De zekerheid welke wij elke dag genieten in ons natuurlijk dagelijks leven, en het onbegrip inzake de wedergeboorte, maken het in de meeste gevallen uiterst moeilijk om ervoor in te gaan. Men komt alsdan niet tot overgave, hetwelk toch heus nodig is. Het geloof, ontvangen uit genade, heeft immers consequenties! Lees de Bijbel biddend en word overtuigd!
Afzien van het vleselijke leven
Gedurende dit proces van de wedergeboorte worden wij telkens weer door de Heilige Geest geconfronteerd met de vele aspecten in ons leven waarover de Here Jezus nog géén Meester is. Wat moeten wij in dergelijke gevallen dan doen? Door elke dag het Woord van God te onderzoeken, door gehoorzaam te zijn als wij de Stem des Heren daaruit horen:
“Daarom, zoals de Heilige Geest zegt: Heden, indien u Zijn Stem hoort, verhard dan uw hart niet…”, “…Heden, als u Zijn Stem hoort, verhard dan uw hart niet…” (Hebreeën 3:7-8a en 15a)
Feilloos is de leiding van Gods Geest en feilloos (niet altijd zonder pijn) wijst Hij ons op de onvolkomenheden in ons leven; op de duistere plaatsen, op alles wat vaak nog diep in ons wezen verborgen is: jaloezie, afgunst, onreinheid, zelfzucht, eigenwilligheid, en nog véél méér. Met behoud van onze eenmaal ontvangen “vrije wil”, is het tòch Gods wil, dat wij afzien van alles wat ons nog gebonden houdt aan ons natuurlijk, vleselijk leven: “de oude Adam”.
Laat niemand denken en/of zeggen dat wij daartoe door God gedwongen worden. Hij zal nooit en te nimmer Zijn Woord breken. En, “wat u niet wilt dat u geschiedt, doet dat dan ook een ander niet”. Hij dwingt nooit maar dringt wel! Wij moeten geheel vrijwillig alles aan Hem overgeven, want wat wij daarvoor van Hem in de plaats krijgen is niet alleen geheiligd, maar ook véél rijker en voller. Want het is Gods uitgesproken wil om ons allen gelijk te maken aan het beeld van Zijn Zoon: Jezus Christus. Ondanks dat struikelen en vallen niet uitgesloten zijn, zo zijn er toch altijd “eeuwige armen onder ons” [4], om ons te schragen en te dragen in en door alle strijd heen. Geprezen zij de Naam des Heren!
De rol van de Gemeente
De psalmist, met zùlke ervaringen in zijn eigen leven, heeft geschreven: “Als hij valt, wordt hij niet weggeworpen, want de HEERE ondersteunt zijn hand.” (Psalm 37:24)
In de gemeenschap van kinderen Gods (de Bijbel spreekt van de gemeenschap der heiligen!) wordt ons de mogelijkheid geboden om te groeien, om verlost te worden, om “geslepen” te worden; en net zo lang totdat Jezus “gestalte” in ons krijgt.
Waarlijk, de Gemeente waartoe wij behoren is die plaats in ons leven die wij als “geestelijke kraamkamer” mogen zien, waar God door Zijn gezegende Geest aanwezig is.
Hier komt alles aan het licht, want “God is Licht” en daar is geheel géén duisternis in Hem. [5] En dit Licht verspreidt warmte en liefde, waarin wij ons mogen koesteren, en om bekwaam te worden gemaakt om nog méér te groeien, opdat wij tenslotte ziel, geest èn lichaam zullen overgeven aan “Hem, Die ons eerst heeft liefgehad”. [6] Hem alleen zij de lofprijs en de dank tot in alle eeuwigheid!
Amen.
CJH Theys
Enigszins bewerkt door A. Klein
****************************************************************************