Hoe snel gaat de tijd voorbij en hoe waar is het, wat in Jakobus 4 vers 14 geschreven staat: Kortstondig is het leven, “het is gelijk een damp, die voor een korte tijd gezien wordt en daarna verdwijnt”.
Machteloos staat de mens tegenover de vergankelijkheid. Hij heeft er geen antwoord op. Christenen zouden hiervan meer doordrongen moeten zijn dan anderen, doch uit de levenshouding en de levenswijze van velen van hen zou men af kunnen leiden, vreemd genoeg, dat zij denken hier – in deze tegenwoordige wereld – het eeuwige leven te hebben. Zo weinig haast maken zij met de heiliging des levens [1] en zoveel tijd en aandacht besteden zij aan de stoffelijke dingen.
Hoe dankbaar moeten wij er dan eigenlijk ook voor zijn dat God een tijd over ons heeft laten komen, waarin wij niet zo gemakkelijk en snel meer spreken als de mens die in vers 13 van Jakobus 4 wordt geciteerd (!):
- “En nu dan u die zegt: Wij zullen vandaag of morgen naar die en die stad reizen, en daar een jaar doorbrengen en handeldrijven en winst maken.” [2]
Maar er schort iets aan ons geestelijk leven, wanneer wij alleen door omstandigheden van buitenaf – veelal “met harde hand” – tot bezinning zijn te brengen. Dan zijn wij geen haar beter dan die oude Israëlieten, die pas in de ballingschap te Babel tot inkeer en bezinning kwamen – “Aan de rivieren van Babel, daar zaten wij, ook weenden wij als wij aan Sion [3] dachten” (Psalm 137:1) – en zullen wij weleens voor onaangename verrassingen kunnen komen te staan!
.
Jakobus’ raadgeving
Laat ons daarom in de wel-aangename tijd de raad die Jakobus ons in het 15de vers van het 4de hoofdstuk van zijn brief geeft, opvolgen. Zeg altijd: “…Als de Heere wil en wij leven, dan zullen wij dit of dat doen”. Het bedachtzame spreken dat ons hier wordt aangeraden zal echter van alle zin ontbloot zijn, als wij niet bij alles wat wij doen vragen: “Heer, wat IS Uw wil?” En dit veronderstelt op zijn beurt een leven in gemeenschap met de Here Jezus Christus. Want wanneer dit laatste ontbreekt, zullen wij op die vraag nimmer antwoord krijgen. Toch is er nog iets méér nodig. Namelijk: overgave aan God.
.
Een afdoend antwoord
Dit laatste is evenzeer vervat in Jakobus’ raadgeving! In Gethsémané sprak Jezus eenmaal:
- “Vader, als U wilt, neem deze drinkbeker van Mij weg; maar laat niet Mijn wil, maar de Uwe geschieden.” (Lukas 22:42)
Jezus had die ervaring in de olijfhof niet nodig om tot deze volkomen overgave te komen. Maar wij doorgaans wel! Geperst, gestoten, gemangeld moeten wij meestal worden (als olijven), vóórdat wij het uiteindelijk uitbrengen. “Uw wil geschiede!” Doch, als wij eenmaal zover gekomen zijn, zullen wij ook kunnen nazeggen wat in Romeinen 14 vers 8 geschreven staat:
- “Want hetzij dat wij leven, wij leven den Heere; hetzij dat wij sterven, wij sterven den Heere. Hetzij dan dat wij leven, hetzij dat wij sterven, wij zijn des Heeren.” (SV)
Overgave aan God is het enige afdoende antwoord op de vergankelijkheid van het leven! Bedachtzaamheid in woorden en vragen naar Gods wil is goed en betaamt alle mensen, maar op overgave aan God komt het per slot van rekening aan. Ware overgave van onze wil aan God verdrijft alle angst en onzekerheid, neemt de prikkel van de vergankelijkheid weg en geeft wonderbare innerlijke rust!
H. Siliakus
Digitaal uitgewerkt door A. Klein
**********************************************************************************
[1] Zie eventueel onze GRATIS studie “Heiligmaking” van E. van den Worm. (noot AK)
[2] Alle Bijbelteksten zijn door mij vermeld in de Herziene Statenvertaling / HSV, tenzij anders vermeld. (noot AK)
[3] Oorspronkelijk was Sion of Zion de burcht van het voor-bijbelse Jeruzalem. Na de verovering van Israëls koning David werd Sion de Davidstad genoemd. Later werd Sion ook de aanduiding voor heel Jeruzalem of voor het Heilig Land. (noot AK)
.
"De eindtijdbode"- Bijbelstudies over de eindtijd 