De Bergrede van Jezus (deel 3 – n.a.v. Mattheüs, hoofdstuk 7)

.

• De Bergrede van Jezus (deel 1 – n.a.v. Mattheüs, hoofdstuk 5)
• De Bergrede van Jezus (deel 2 – n.a.v. Mattheüs, hoofdstuk 6)

**************************************************

De Bergrede van Jezus te mogen verstaan als

• DE Weg

• DE Waarheid en

• HET Leven

(Johannes 14:6)

De Bergrede van Jezus

DEEL 3

Voorwoord

Deze brochure die u leest bevat de verhandeling van het 7^de hoofdstuk van het Evangelie naar Mattheüs. Zij is het 3^de en laatste deel van “De Bergrede”. Tezamen met de twee voorafgaande uiteenzettingen (deel 1 en 2) vormen zij de complete beschouwing van deze alles-omvattende “Bergrede” van Jezus Christus,… voor zover het licht in deze is ontvangen.
Eenmaal gaf God Israël Zijn HEILIGE Wet, door de hand van Mozes, vanaf een berg… de Sinaï. Jezus, sprekende met uitzonderlijk gezag “als machthebbende”, heeft de Zaligsprekingen verkondigd op Gods aangebroken tijd: DE Messias-TIJD. Met deze Berg-Rede – een Rede of Onderwijzing vanaf een berg – heeft Jezus niet alleen de mensen van Zijn tijd, heel Israël, geconfronteerd, maar zeer zeker òòk “De Gemeente” van vandaag de dag: Zijn Lichaam op aarde.
Vanuit het tranendal waarin wij leven zien wij waarlijk als tegen een “Berg” op… en de niet af te zwakken Wind van de Heilige Geest verkondigt ons nòg steeds hetzelfde en dezelfde woorden klinken ons nog na in de oren: “Als uw gerechtigheid niet overvloediger is dan die van de Farizeeërs en Schriftgeleerden…” (zie Mattheüs 5:20 [1]). Dat is toch wel wat, nietwaar? En, wie zal dat kunnen opbrengen?? Wat moeten wij hiermee…??
Hoe vond u het 1^ste deel? Wat heeft u in het 2^de deel voor uzelf mogen vinden?? Was het alles begrijpelijk, mooi en eenvoudig, of staat alles nog zo veraf? Zegt u het maar gerust hoor – daar is niemand die boos wordt. Wij weten allemaal dat verbijstering op alle mensen, ook vandaag de dag, afkomt gelijk weleer. Het heeft alles te maken en houdt verband met de “radicaliteit” waarmee Jezus dingen en zaken presenteert. Er staat dan ook niet voor niets geschreven dat de scharen (= de menigten) versteld stonden van Zijn leer!
Dat wij dit dan òòk doen, dòch tegelijkertijd beseffend dat Jezus’ Rede (= Zijn leer) voor alle terreinen van het leven geldt, en ons daarmee “De Spiegel” wordt voorgehouden. Dat wij schrikken is begrijpelijk, omdat ons duidelijk wordt gemaakt wat wij zijn: zondaars, onbekwaam tot enig goed, maar die Jezus heeft willen redden door Zijn “HET IS VOLBRACHT!” op het kruishout te Golgotha. Halleluja! Amen.

Voorschriften en bedeling

Dwars op de eisen van de wereld (Mattheüs 7:1-5)

Mensen hebben in alle tijden geprobeerd om de betekenis van Jezus’ Bergrede te verzwakken, te beperken, en nog veel meer. Men heeft alle mogelijke manieren daartoe aangewend. Begrijpelijk, want alles staat ook inderdaad dwars op de eisen die onze hedendaagse maatschappij nu eenmaal stelt. Dit wordt duidelijk wanneer wij het algemeen geldende uitgangspunt onder de loep nemen: gewone mensen kunnen het nu eenmaal niet, en dus… De slotsom wordt alsdan: het hoeft dus niet!
Met dit laatste wil men de spanning kwijt welke er is tussen Jezus’ woorden en de dringende eisen van onze wereld. In feite is er dan sprake van een “capitulatie”, en wel in deze zin en betekenis: dat-wat-nu-eenmaal-zo-is, en dat-wat-niet-veranderd-kan-worden, en wie-wij-nu-eenmaal-zijn. Al met al ontkomen wij niet aan het “appèl” van De Bergrede, want hierin leert Jezus dat Hij (bij Wie alles wel mogelijk is) niet alleen wil blijven staan, maar dat Hij met òns wil leven.
Hij spreekt tot ons en Hij bedoelt òns. Hij meent ook wat Hij zegt: er gaat iets met ons gebeuren,… er moet wat met ons gebeuren. Hij kan ons zó maken: “Hij spreekt, en het is er; Hij gebiedt, en het staat er”. Er staat geschreven: “Jezus Christus is Dezelfde; gisteren en heden tot in der eeuwigheid” (zie Hebreeën 13:8). Met déze onweerlegbare stelling zijn alle menselijke “vluchtwegen” afgesloten! De enige begaanbare Weg is Jezus Zelf. Wij moeten ons realiseren dat de Zaligsprekingen niet alleen door Hem gesproken zijn, maar dat Hijzelf DE Zaligmaker IS!!
Jezus’ Bergrede is het verhaal van Zijn “reddingsactie”. Het vertelt van Zijn komen om te verlossen, te bevrijden. Het is in de grond van de zaak: de verkondiging van het Evangelie. Jezus is gekomen om mensen op te richten uit hun erf-schuld, uit hun zwakheid, uit hun onmacht, hun onwil, hun wanhoop,… om hen een geheel NIEUW LEVEN te geven. Glorie voor Hem!! En hiervan vertellen dan ook de hoofdstukken 8 en 9 van het Mattheüs’ Evangelie… Isolement wordt doorbroken, angst en vrees worden overwonnen, demonen worden uitgedreven, ziekten worden genezen.
En bij dat “Bergrede-Evangelie-verhaal” horen nu die voor ons zo moeilijke woorden, zulke zware voorstellen. Maar één ding moeten wij direct toegeven, ze zeggen niet: jij zondaar met al jouw mogelijk- en onmogelijkheden – jij moet nu dit doen, want dit is jouw opdracht, en ga nu maar heen en doe het! Neen, want dan zouden wij erdoor vermorzeld worden, en dat zou onbarmhartig zijn. Zúlke woorden zijn niet gebruikt. Integendeel, De Bergrede houdt ons het volgende voor: jij mens, wie jij ook bent, Jezus kàn en wil òòk jou redden; en als je eenmaal gered bent, gaat er nog iets verder gebeuren,… gaan er een heleboel dingen veranderen,… worden er andere accenten gelegd,… komen er nieuwe prioriteiten in je leven,… wordt je hele bestaan VERNIEUWD. Al het oude gaat dan voorbij om plaats te maken voor alles wat nieuw is!
Jezus geeft ons Zijn illustraties, Zijn levende voorbeelden,… alles met betrekking tot onze redding, onze Zaligmaking. Waarlijk, het is “een Bergrede vòl”. Vòl van werkelijkheid, vòl van realiteit, en wij kunnen dan verstaan, begrijpen, dat wie Jezus wil volgen, en in  wie Christus lééft, òòk door Zijn Geest wordt geleid. Bij zo’n mens gaan allerlei dingen gebeuren die hijzelf niet kan bewerkstelligen. Amen.
Dit alles klinkt zo eenvoudig, zo makkelijk,… dat concreet veranderen. Inderdaad, maar zó is het ook; maar vanzelfsprekend niet zonder vallen en weer opstaan, niet zonder strijd, niet zonder mislukking; maar ook niet zonder dat er bepaalde tekenen en wonderen mogelijk blijken. Dicht bij Jezus en open staan voor de Heilige Geest! Wij moeten beseffen dat de enig begaanbare weg is: die van “geloofsvertrouwen en geloofsgehoorzaamheid”. Net als eertijds vader Abraham. En als wij alles nu eens goed gaan overdenken, dan komt alles hierop neer:

• leren luisteren,…
• in ons hart bewaren en bidden,…
• in de gemeenschap blijven waarin de Geest ons geleid heeft,…
• samen in eendrachtelijkheid de Here dienen in nederigheid des harten,…
• open zijn voor broederlijk vermaan tot opscherping van de liefde Gods,…
• bereid zijn tot zelfonderzoek,… met de inzet van de gehele mens
• betrokken zijn bij alles wat leeft in de Gemeente waartoe je behoort.

Zó wil Jezus het en daarin werkt Gods Geest aan en in ons. Dàn alleen is het niet een Christendom van: het hoeft niet – het kan toch niet – het komt er niet op aan wat je doet en/of wat je bent! Dan is het Evangelie ook niet een Boodschap die zware eisen stelt en blinde gehoorzaamheid vraagt; evenmin klanken-ter-opluistering van een zondaarsleven dat precies zo blijft als het altijd is geweest. O, neen (!) dàn houden Jezus’ heilzame woorden beloften in, inspiratie en willen zij ons een geestelijke injectie geven, met als gevolg de nieuwe mogelijkheden, dankzij Jezus Christus. Zij bevrijden, zij maken los, zij maken het mogelijk. Halleluja! Amen.

“Oordeelt niet, opdat gij niet geoordeeld wordt. Want met welk oordeel gij oordeelt, zult gij geoordeeld worden.” (Mattheüs 7:1-2a)
Hier worden wij geconfronteerd met twee dingen: “oordeel” en “zelfoordeel”. Waarom niet oordelen, en wat moeten wij wel oordelen? Van het eerste kunnen wij lezen in de verzen 1 t/m 5 (van Mattheüs 7), terwijl wij in verband met het tweede kunnen lezen in vers 6. In ons geloofsleven kennen wij de neiging van ons vlees om altijd te oordelen. En opmerkelijk is het dat mensen altijd graag oordelen over datgene waaraan zij zelf mank gaan. Hoe komt dat??
Wij zien zo vaak ònze eigen tekortkomingen, gebreken, zonden, in het leven van anderen, en alsdan worden wij door ons vlees verleid om… te oordelen. Déze is de leugenachtige aard van het vlees, belust op “maskerade” (= zich anders voordoen; een masker ophebben) ter verberging van alle eigen kwalijkheden en onhebbelijkheden. De natuurlijke gang van zaken,… het gewone spelletje van “splinters zien in de ogen van de ander”. Hij die het meest en het hardste oordeelt brengt anderen (zou hij er zich wel van bewust zijn?) op de hoogte van zijn eigen gebreken, zonden, enz.

“En wat ziet gij de splinter, die in het oog van uw broeder is, maar de balk, die in uw oog is, merkt gij niet?” (Mattheüs 7:3)
Eén ding staat vast: splinter èn balk komen van dezelfde boom! Dat wil dan zeggen: van de boom in gevelde toestand. Denken wij dieper hierover na… Een boom wordt geveld, gekapt, zo gauw die boom nutteloos nog de aarde beslaat. Hij is ziek, heeft geen waarde meer, deugt geheel niet meer. In overdrachtelijke zin, in geestelijk opzicht, is hier dus sprake van een “geestelijk-oud en waardeloos geworden leven”! Dat wij dit goed mogen verstaan, want dit is hoogst belangrijk.
Gode zij dank (!) is er ook nog een andere boom,… een nieuw en geestelijk waardevol leven dat andere dingen openbaart: nieuwe dingen,… als gezond geestelijk leven vòl goede vruchten, tot ere van de Landman. Het is zulk een leven dat Jezus bedoelt, en dat de Heilige Geest in ons werken wil. Jezus’ Zaligsprekingen wijzen ons de weg. Er zit een geheim in al die Zaligsprekingen, welke geopenbaard wordt aan hen die “open” zijn voor de onderwijzing en tucht van Gods Geest. [2] Jesaja’s profetie aangaande Jezus-Messias, hoofdstuk 61 vers 1 [3], is ontegenzeggelijk de bron van Jezus’ Zaligsprekingen; van Zijn leer. Zij vertellen ons dat Hij, Jezus-Messias, gekomen is, en dat die grote omwenteling in het leven van alle Christenen kan plaatsvinden nu Hij Zijn Geest gezonden heeft om ons te onderrichten en te leiden…
In dit licht zullen wij zien dat er in het geloofsleven tòch nog omstandigheden kunnen zijn waarin “oordelen” toegestaan is; zelfs nodig is ter voorkoming van erger. Dit mag dan “een nieuw geluid” lijken, toch is het niet zó. Wanneer de Geest van God onze ogen en oren opent, zodat wij vergrijp, tekorten, gebreken, dan wel zonden zien in iemands leven, waardoor hij/zij geestelijk schade lijdt en bij voortgang zelfs tot aanstoot zal zijn, zo moeten wij niet aarzelen om in de kracht van de Heilige Geest te vermanen, te bestraffen,… eerst onder vier ogen, en wil hij/zij geen gehoor geven, dan in bijzijn van getuigen.
Deze weg is Schriftuurlijk en in de Bijbel vinden wij vele voorbeelden: het geval van Ananias en Saffira (zie Handelingen 5:1-11) – van Simon de tovenaar (zie Handelingen 8:9-24) – van Elymas de tovenaar (zie Handelingen 13:6-12). Zij spreken voor zichzelf. In alle genoemde gevallen werd ten rechte “geoordeeld”! Gods Geest kan vandaag de dag evenzó werkzaam zijn. En waar het gaat om de Gemeente, het Lichaam van Jezus Christus, te bewaren voor alles wat haar kan verontreinigen, daar zal Gods Geest ook wel de instrumenten weten te vinden die bevoegd zijn om te “oordelen”.
Een klassiek voorbeeld van “bevolen oordelen” vinden wij in Paulus’ brief aan de Gemeente van Korinthe. Sprekende over en van de geestelijke Gaven, zegt hij: “Dat twee of drie profeten spreken, EN DAT DE ANDEREN OORDELEN” (1 Korinthe 14:29). Met de “anderen” worden dan bedoeld degenen die door Gods Geest gebruikt worden als “levende instrumenten” welke Hij (omdat zij vòl van de Geest zijn) bevoegd acht om een oordeel te vellen. Voorts hebben wij nog dat andere geval, dat door Jezus Zelf wordt verduidelijkt met deze woorden:

“Geeft het heilige de honden niet, noch werpt uw paarlen voor de zwijnen; opdat zij niet te eniger tijd dezelve met hun voeten vertreden, en zich omkerende u verscheuren.” (Mattheüs 7:6)
Dus wanneer wij te maken hebben met mensen die in de ogen van de Here “als honden en zwijnen” zijn, moeten wij terdege uitkijken en oppassen. Wanneer wij dus te maken hebben met mensen te midden van wie wij leven en werken, en tot wie wij op een gegeven ogenblik moeten spreken, verwacht God van ons dat wij, geleid door Zijn Geest, positief moeten kunnen oordelen.

• KLIK HIER als u dit GRATIS artikel verder wilt lezen of downloaden.

C.J.H. Theys

NOOT van de schrijver:
Alle in deze uitgave genoteerde Schriftuur is uit de Statenvertaling.
Overname uit deze brochure is toegestaan, mits met bronvermelding!
“Laat alle dingen eerlijk en met orde geschieden.” (1 Korinthe 14:40)

Gedigitaliseerd door D. D’Hoe en A. Klein

**********************************************************************************

[1] Mattheüs 5:20, “Want Ik zeg u: Tenzij uw gerechtigheid overvloediger zij, dan van de Schriftgeleerden en de Farizeeën, dat gij in het Koninkrijk der Hemelen geenszins zult ingaan.” (noot AK)

[2] Zie eventueel onze GRATIS studie “Gemeentelijke tucht” van CJH Theys. (noot AK)

[3] Jesaja 61:1, “De Geest des Heeren HEEREN is op Mij, omdat de HEERE Mij gezalfd heeft, om een blijde boodschap te brengen aan de zachtmoedigen; Hij heeft Mij gezonden om te verbinden (versta dit op geestelijke wijze, namelijk van de vertroosting der ziel, die door de prediking van het heilig Evangelie geschiedt) de gebrokenen van harte (dit zijn degenen, die bedroefd en verslagen van harte zijn vanwege hun menigvuldige zonden en overtredingen), om aan de gevangenen (dat is, degenen, die onder het geweld van de duivel of zijn aanhangers gevangen liggen, vanwege hun begane zonden) vrijheid uit te roepen, en aan de gebondenen opening der gevangenis.” (noot AK)

.