De waterdoop

Jezus volgen

Bekend is dat wij, door ons te laten dopen – door onderdompeling – daarmee willen zeggen: “Ik wil Jezus volgen”. Maar een nader onderzoek van de waterdoop kan niet achterwege blijven, als wij willen weten wat er voor dit volgen nodig is. Onze Here Jezus Zelf heeft meermalen duidelijk gemaakt dat de mens die Hem wil volgen daarvoor een “prijs” moet betalen (zie, onder andere, Mattheüs 16:24-25):

• “Toen zei Jezus tegen Zijn discipelen: Als iemand achter Mij aan wil komen, moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen. Want wie zijn leven (letterlijk: zijn ziel) zal willen behouden, die zal het verliezen; maar wie zijn leven zal verliezen om Mij, die zal het vinden.” [1]

Hoe belangrijk de waterdoop is, leert ons Handelingen 2. Toen de Nieuwtestamentische Gemeente “geboren” werd – toen de Heilige Geest voor het eerst werd uitgestort; de vervulling met de Heilige Geest is het “waarmerk” van de Nieuwtestamentische Gemeente – en de aanschouwers van dit wonder zich afvroegen wat voor een boodschap dit gebeuren voor hen had, was het antwoord:

• “Bekeer u en laat ieder van u gedoopt worden in de Naam van Jezus Christus, tot vergeving van de zonden; en u zult de Gave van de Heilige Geest [2]” (Handelingen 2:38)

Hoe belangrijk is dus de waterdoop! Uit vers 41 van Handelingen 2 kunnen wij opmaken dat men feitelijk door de doop pas toetreedt tot de Gemeente van Christus: “Zij nu die zijn woord met vreugde (SV: gaarne) aannamen, werden gedoopt; en ongeveer 3000 zielen werden er op die dag aan hen toegevoegd.”
Het waarmerk van de Nieuwtestamentische Gemeente is de Geestesdoop; personen treden toe tot deze Gemeente door de waterdoop (die, zoals wij nog zullen zien, tevens een vragen is om de Geestesdoop).

.

Het Nieuwe Verbond

De waterdoop is zeer bepaald een ordinantie (= een instelling) van het Nieuwe Verbond. Dit wordt aangetoond door het optreden van Johannes de Doper, de “aankondiger van een nieuwe tijd”. Hij predikte en bediende de “doop van bekering”:

• “En hij kwam in heel de omgeving van de Jordaan en predikte een doop van bekering tot vergeving van zonden.” (Lukas 3:3)

Dit betekende een BREUK met het Oude Verbond, want tot dan toe was er geen vergeving en geen nieuw begin mogelijk dan langs de weg van de Levitische offeranden. De doop van Johannes was echter nog niet helemaal de Christelijke waterdoop. Hij geeft dit zelf aan in Mattheüs 3:11,

• “Ik doop u wel met water tot bekering, maar Hij Die na mij komt, is sterker dan ik; ik ben het niet waard Hem Zijn sandalen na te dragen. Hij zal u dopen met de Heilige Geest en met vuur.”

Wij komen hierop aan het eind nog terug.
Toch was de waterdoop als Goddelijke ordening er al in de Oude Bedeling, namelijk in typen en schaduwbeelden, alle onmisbaar voor het verstaan van de volle betekenis van deze doop. De vier belangrijkste typen zullen wij straks noemen. Het zal blijken dat de betreffende Oudtestamentische typologie geheel harmonieert met de Nieuwtestamentische leringen aangaande de waterdoop.

.

De waterdoop als daad

Wat is nu de waterdoop? In de eerste plaats: een daad van gehoorzaamheid voor wie gelooft in Christus en een kind van God geworden is (dit zijn twee van elkaar te onderscheiden zaken – zie Johannes 1:12-13; het eerste heeft te maken met de bekering en het tweede met de wedergeboorte):

• “Maar allen die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven kinderen van God te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven; die niet uit bloed, niet uit de wil van vlees en ook niet uit de wil van een man, maar uit God geboren”

Na bekering en wedergeboorte moet de doop volgen (zie Handelingen 2:38)! Een goddeloze behoeft zich niet te laten dopen, tenzij hij zich eerst bekeert. De waterdoop is geen “magische” handeling, waardoor men – zonder zich te bekeren en wedergeboren te worden – zalig zou kunnen worden! Maar een gelovige, een kind van God, MOET zich laten dopen (het “betaamt ons”, zegt Jezus in Mattheüs 3:15), om een gehoorzaamheid te tonen waarin hij zijn gehele verdere leven moet volharden. Het is de daad van gehoorzaamheid waarmee hij een leven van gehoorzaamheid begint. Doop en “nieuwheid des levens” horen bij elkaar:

• “Wij zijn dan met Hem begraven door de doop in de dood, opdat evenals Christus uit de doden is opgewekt tot de heerlijkheid van de Vader, zo ook wij in een nieuw leven (SV: in nieuwigheid des levens) zouden wandelen.” (Romeinen 6:4)

De waterdoop, als handeling, is verstandelijk niet geheel te doorgronden. Daarvoor is het dan ook een “sacrament”, een heilige verborgenheid. Maar ware gehoorzaamheid blijkt pas als wij iets doen moeten waarvan wij de zin niet helemaal begrijpen (en er dus geloof vereist is).
De waterdoop is in de tweede plaats: een daad met een beloning. Als “bad der bekering” (bekering moet dus voorafgaan) brengt de doop de beleving van de zondenvergeving (zie opnieuw Handelingen 2:38). De door het geloof ontvangen vergeving wordt door de doop een ervaring. Door het geloof wordt zondenvergeving een “aangenomen doch feitelijke realiteit”, maar door de doop na geloof wordt vergeving bovendien “ervaarbare realiteit”.
Het is frappant hoe weinige en hoe armelijk de geestelijke ervaringen zijn van gelovigen die zich niet op Bijbelse wijze lieten dopen. Wij zoeken de ervaringen niet – die ons vertroosten en versterken – maar wij ontvangen ze door genade, wanneer wij doen wat God van ons vraagt. De waterdoop is de daad van gehoorzaamheid die ons de beleving brengt (en daarmee de bestendiging) van de zekerheid van de door het geloof ontvangen zondenvergeving.

.

• KLIK HIER als u deze studie verder wilt lezen (GRATIS en in smartphone-formaat).

H. Siliakus
Digitaal uitgewerkt door A. Klein

***********************************************************************************

[1] De Bijbelteksten zijn door mij vermeld in de Herziene Statenvertaling / HSV, tenzij anders vermeld. (noot AK)

[2] Zie eventueel onze GRATIS studie “De natuurlijke mens en de Heilige Geest” en/of “De Gever en Zijn Gaven”, beiden van CJH Theys. (noot AK)

.