Openbaring 02 vers 16-29

KLIK HIER als u hoofdstuk 2 wilt uitprinten of downloaden.

De OPENBARING aan Johannes

De brieven aan de 7 Gemeenten (vervolg)

Openbaring 2:16, “Bekeer u. En zo niet, dan kom Ik spoedig bij u en zal Ik tegen hen oorlog voeren met het zwaard van Mijn mond.”
Met andere woorden: Keer terug van uw hoereren[1] met de wereld, geef haar gemeenschap prijs! Houdt u afzijdig… en zondert u geheel en al van haar af. Doet u dat niet, …dan komt onherroepelijk het oordeel!
In plaats dat hier geschreven staat: “Ik zal tegen u oorlog voeren” staat er: “Ik zal tegen HEN oorlog voeren”. De Here zal namelijk Zelf de strijd aanbinden tegen de VERLEIDERS, zij die de Gemeente besmeurd hebben met hun veelvuldige ongerechtigheden. Hoe weinig getrouwen ook overgebleven zijn, toch denkt de Here Jezus Christus aan dezen nog met onveranderlijke liefde!
Zo was het “zuurdesem” al begonnen om het gehele deeg te doorzuren, de harten van de mensen werden reeds voorbereid voor de komende Middeleeuwen, waarin de Gemeente zou komen te verkeren… De weg werd door alle duivelse werkingen voorbereid om de komende paus, als zichtbaar hoofd en zogenaamde “PLAATSVERVANGER VAN CHRISTUS” OP AARDE (!) de plaats te doen innemen van het hemelse Hoofd…
Het is echter de aanwezigheid van de getrouwen, die maakt, dat de Heer Jezus Christus Zijn blik nog gevestigd houdt op de Zijnen, en waardoor Hij bewogen wordt om hen toe te spreken met:

Openbaring 2:17, “Wie oren heeft, laat hij horen wat de Geest tegen de Gemeenten zegt. Aan wie overwint, zal Ik van het verborgen manna te eten geven, en Ik zal hem een witte (keur)steen geven met op die steen een nieuwe naam geschreven, die niemand kent dan wie hem ontvangt.”
Hier worden de overwinnaars wondervolle dingen aangeboden.
1.   “Het verborgen Manna”,
2.   “Een witte keursteen”,
3.   “Een nieuwe naam”.
Zoals het karakter is van Hem, Die Zich aan deze Gemeente openbaart, evenzo is ook de belofte, die Hij doet, geheel in overeenstemming met de conditie van deze Gemeente.
Dit “verborgen Manna” is het Woord van de levende God, dat door de Heilige Geest is levend gemaakt; terwijl dit levende Woord niemand anders is dan Christus Zelf.
“Uw vaderen hebben het manna gegeten in de woestijn en zij zijn gestorven. Dit is het Brood Dat uit de hemel neerdaalt, opdat de mens daarvan eet en niet sterft. Ik ben het levende Brood, Dat uit de hemel neergedaald is; als iemand van dit Brood eet, zal hij leven in eeuwigheid. En het brood dat Ik geven zal, is Mijn vlees, dat Ik geven zal voor het leven van de wereld.” (Joh. 6:49-51, HSV)
Evenals hier gesproken wordt van VERBORGEN Manna… in tegenstelling met het manna, dat uit de hemel viel als voedsel voor Gods volk, een voedsel dat dagelijks moest worden verzameld gedurende de woestijnreis, zo wil de Here in de heerlijkheid van dat “verborgen Manna” – voorafgeschaduwd door dat manna, dat zich bevond in de gouden pot, verborgen in de Ark des Verbonds ten tijde dat Israël God nog diende – de VERBORGEN CHRISTUS zijn voor de overwinnaars, opdat dezen hun eeuwige en zaligmakende gemeenschap alléén zouden zoeken en vinden in DE VERMAKINGEN IN CHRISTUS, Die Zich omwille van hen zo diep vernederde…
Het is Gods wil, dat wij door deze wonderheerlijke gemeenschap niet alleen ons de smartvolle weg èn bediening èn overwinning van Christus zouden herinneren, maar óók door deze INNERLIJKE GEMEENSCHAP VAN DE GEEST zouden komen tot DEZELFDE ERVARINGEN!
De “witte keursteen” is naar onze bescheiden mening het teken en het bewijs van de VRIJSPRAAK uitgesproken door de hemelse Justitie èn van de GOEDKEURING van de Here inzake onze Gerechtigheid Gods, terwijl de “nieuwe naam”, die door niemand anders wordt gekend dan alléén door degenen, die hem ontvangen, de BIJZONDERE BETREKKING TOT CHRISTUS uitdrukt, waarin de overwinnaars zullen staan, en zich verblijden tot in eeuwigheid.
Zoals de ontelbare scharen (d.i. menigten of mensenmassa’s) gevormd door alle rechtvaardigen in de hemel zullen deelhebben aan de hemelse vreugde en blijdschap, aan lofzang en aanbidding, ieder op zijn eigen bijzondere wijze, evenzo geniet – als een voorsmaak – een ieder gelovige hier op aarde in de vervulling met de Heilige Geest zijn bijzondere gemeenschap met Christus, gepaard met en gekend in een bijzondere blijdschap van de ziel.
De vreugden van de één zullen nimmer worden gekend en gesmaakt door de ander. Een IEDER geniet ze op een PERSOONLIJKE wijze. Zo ontvangt iedere overwinnaar een nieuwe naam, die enkel door de ontvanger gekend wordt. Voor een andere overwinnaar is er weer een andere, nieuwe naam, maar daar zal er één zijn, die allen gelijkelijk deelachtig zullen worden: de Naam van onze  HERE JEZUS CHRISTUS. Amen
Het is altijd het alleenrecht van God geweest om de namen van Zijn kinderen te veranderen. Hij deed dit met Abram en Sarai. Hij noemde hen Abraham en Sara (zie Gen. 17:5 en15). Hij gaf ook aan Izaäk en Jezus hun naam en veranderde de namen van Simon, Saul en van andere discipelen. Het zou ons te ver voeren om hier nog dieper op in te gaan. Alleen nog dit… dat de Bruidsgemeente van de Here straks de Naam van haar Bruidegom zal aanvaarden.
“En ik zag, en zie, het Lam stond op de berg Sion, en bij Hem 144.000 mensen met op hun voorhoofd de Naam van Zijn Vader geschreven.” (Openb. 14:1, HSV)
Als zoiets in het natuurlijke reeds een voldongen feit is, hoe veel te meer is dit in het geestelijke. Welk een onuitsprekelijk en gezegend vooruitzicht! Laten wij in dit zelfde verband ook onderzoeken, wat geschreven staat in:
“Laten wij blij zijn en ons verheugen en Hem de heerlijkheid geven, want de bruiloft van het Lam is gekomen en Zijn vrouw heeft zich gereedgemaakt. En het is haar gegeven zich met smetteloos en blinkend fijn linnen te kleden, want dit fijne linnen zijn de gerechtigheden van de heiligen. En hij zei tegen mij: Schrijf: Zalig zijn zij die geroepen zijn tot het avondmaal van de Bruiloft van het Lam. En hij zei tegen mij: Dit zijn de waarachtige woorden van God. En ik viel voor zijn voeten neer om hem te aanbidden, maar hij zei tegen mij: Pas op dat u dat niet doet! Ik ben een mededienstknecht van u en van uw broeders, die het getuigenis van Jezus hebben. Aanbid God. Het getuigenis van Jezus is namelijk de geest van de profetie.” (Openb. 19:7-10, HSV)

Aantekening
Pergamus heeft:

• als LOFPRIJS:  Gij houdt Mijn Naam, en Gij hebt Mijn geloof niet verloochend.
• als VEROORDELING:  De twee bovengenoemde valse leerstellingen.
• als TITEL VOOR CHRISTUS:  Hij, Die het tweesnijdend scherp zwaard heeft.

4. De brief aan de Gemeente te Thyatira

Deze is de “militante Gemeente”, die vanaf het jaar 606 tot 1520 heeft geduurd. Was de zonde in de Gemeente te Pergamus opgeklommen tot grote hoogte, in deze Gemeente kwam ze tot zulk een uitbreiding, dat ALLES erdoor bedorven werd. Een onherroepelijk oordeel zou dan ook deze Gemeente treffen, daar “het geheel” als onherstelbaar moest worden beschouwd en moest worden prijsgegeven…
In overeenstemming hiermee zijn dan ook de bewoordingen, waarmee de Here Jezus Christus Zich tot deze Gemeente richtte:

Openbaring 2:18, “En schrijf aan de engel van de Gemeente in Thyatira: Dit zegt de Zoon van God, Die ogen heeft als een vuurvlam en voeten als blinkend koper:…”
Vuur is het symbool van oordeel. Dit oordeel is ONFEILBAAR; deze Ogen (van de Zoon van God) zijn ALLES DOORDRINGEND. Koper is het symbool van “oordeel over de zonde.” Eer dit nu wordt uitgesproken en uitgevoerd, staat de Zoon van God stil bij de kandelaar van Thyatira en zegt:

Openbaring 2:19, “Ik ken uw werken, de liefde, het dienstbetoon, het geloof, uw volharding (SV: lijdzaamheid)en uw werken, en ook dat de laatste meer zijn dan de eerste.”
Het hier nog aanwezige “goede”, alhoewel in zeer geringe mate, strekte Hem toch tot vreugde. Zijn Heilandshart werd erdoor verblijd en wij constateren, dat het kleinste bewijs van getrouwheid aan en van liefde voor Hem aan Hem niet onopgemerkt voorbijgaat…
Wat in de Gemeente te Efeze niet meer werd gevonden door het al-speurend oog van Jezus, dat was in deze Gemeente nog aanwezig: “geloof” en“liefde”!
Tòch moest aan dit alles een “maar” worden toegevoegd, want dit geloof en deze liefde werden gekoppeld aan het aanwezige en geconstateerde kwaad van die dagen. Hier werden de meest ergerlijke dwalingen in de leer ingevoerd, alsof ze Goddelijke waarheden waren. De mensen waren zodoende in verbinding getreden met de duivel zelf!

Openbaring 2:20, “Maar Ik heb enkele dingen tegen u: dat u de vrouw Izebel, die van zichzelf zegt dat zij een profetes is, ongemoeid haar gang laat gaan om te onderwijzen en Mijn dienstknechten te MISLEIDEN, zodat zij hoererij bedrijven en afgodenoffers eten.”
Hier worden wij herinnerd aan die donkere, goddeloze dagen van koning Achab, een koning van Israël, die zijn goddeloze vrouw blindelings volgde, nadat hij was gekomen onder haar invloed.
Niet alleen misbruikte hij de koninklijke macht om de afgodendienst van Baäl in Israël in te voeren, maar hij vervolgde bovendien allen, die zich aan de dienst van JaHWeH-God bleven wijden met een dodelijke en bloedige haat.
In deze Gemeente was er dus “een erkende macht” die met steeds groeiend en aanmatigend gezag de gruwelijkste dwalingen als waarheden introduceerde.
De Baäl-dienst werd toentertijd in Israël ingevoerd, gepaard aan hoererij, overspel en het eten van allerlei afgodenoffers. Hierdoor werd hem, de duivel/satan en zijn demonen, alle macht in handen gegeven. Eén en ander doet ons denken aan de uitspraak van Paulus in zijn 1^ste brief aan de Korinthiërs, hoofdstuk 10, de verzen 20 en 21 (HSV):
“Nee, ik zeg dit omdat wat de heidenen offeren, zij dat aan demonen offeren en niet aan God, en ik wil niet dat u met de demonen gemeenschap hebt. U kunt niet de drinkbeker van de Heere drinken én de drinkbeker van de demonen. U kunt niet deelhebben aan de tafel van de Heere én aan de tafel van de demonen.”
Voorwaar, hier vinden wij de beschrijving van de Gemeente ten tijde van de “donkere Middeleeuwen”.
Van alle kanten waren allerlei goddeloze mensen en allerlei dwaalleringen de Gemeente binnengedrongen, en zodoende ontstond een toestand, die het beste kon worden vergeleken met de boze dagen van Izebel…
De aanname van het Christendom door het Romeinse keizerrijk en het plaatsen van het kruis – éénmaal het symbool van smaad en schande – op de keizerlijke banieren, hadden de Gemeente van Jezus Christus generlei winst gebracht… Integendeel, dwaling en afgoderij werden niet alleen geduld, maar zelfs openlijk geleerd en geaccepteerd als STELSEL.
Hoe heerlijk het getuigenis van de weinige getrouwen in deze Gemeente ook was, “Izebel” ging voort met haar vervolgingen en ten hemel schreiende goddeloosheden. Zelfs de gezegende Hervorming, die wij in de Kerkgeschiedenis zien optreden, vermocht niets tegen de dwalingen en goddeloosheid van die dagen…

Openbaring 2:21, “En Ik heb haar tijd gegeven, opdat zij zich van haar hoererij zou bekeren, maar zij heeft zich NIET bekeerd.”
Wij zien door de eeuwen heen, dat, wat de Kerk van Rome in de Middeleeuwen was, zij dat thans nòg is. In geen enkel opzicht heeft zij haar principes prijsgegeven,… integendeel… deze zijn onder de verschillende pausen zelfs verscherpt.
Indien de huidige omstandigheden zulks zouden veroorloven, zouden de ware gelovigen – in hun ogen niets anders dan verfoeilijke “ketters” – ook nu net zo hevig worden vervolgd! Hierom wordt dan ook het oordeel uitgesproken met de volgende bewoordingen:

Openbaring 2:22-23a, “Zie, Ik werp haar te bed met hen die overspel met haar plegen, in grote verdrukking, als zij zich niet bekeren van hun werken. En haar kinderen zal Ik door de dood ombrengen,”
Willen wij de praktijken van het HEIDENS–CHRISTELIJK Rome goed verstaan, zo moeten wij Izebels dagen en daden goed bestuderen.
Wij, die “geloven zoals de Schrift het zegt”, weten wat God denkt en zegt van alle dergelijke “valse cults[2] en godsdiensten”, die ook vandaag de dag worden gevonden… Wij weten van hun lot en bestemming overeenkomstig het raadsplan van God, dat zegt, dat alle soorten van mysticisme, spiritisme, spiritualisme en wat dies meer zij, alreeds veroordeeld zijn.
Wordt dit oordeel uitgesteld, het zal geen afstel van dit vonnis wezen! GOD ZAL KOMEN TOT ZIJN RECHT! Halleluja! De Roomse kerk zal haar oordeel niet ontgaan! Volhardend als zij is in haar goddeloosheid, zal het feilloos oordeel van God haar zeker treffen. De volgende woorden, toegevoegd aan de voorgaande, maken dat niets behoeft te worden misverstaan:

Openbaring 2:23b, “En ALLE GEMEENTEN zullen weten dat Ik het ben Die nieren en harten doorzoek, en Ik zal u geven eenieder naar uw werken.”
De daden van de Heer zullen worden gezien en gekend door AL DE GEMEENTEN! Daar was echter nog een getrouw overblijfsel te midden van die grote afvalligheid… en dit is ook zo, want de Kerkgeschiedenis vertelt ons van de gelovige “Waldenzen en Albigenzen” in die verschrikkelijke dagen van weleer; die door de Roomse kerk werden vervolgd, maar die zich desondanks vastklampten aan Christus en zich ver hielden van al de ongerechtigheden van Rome.

Openbaring 2:24, “Maar Ik zeg tegen u, en tegen de overigen in Thyatira, voorzover zij deze leer niet hebben en zij, zoals zij dat noemen, de diepten van de satan niet hebben leren kennen: Ik zal u geen andere last opleggen…”
Er waren in deze Gemeente nog gelovige zielen, “die de leer van Thyatira niet hadden”, die “de diepten van de satan (zijn listen en lagen, ofwel: zijn bedriegerijen) niet hebben leren kennen”. Ook tot deze zegt de Here: “Ik zal u geen andere last opleggen”.
Alhoewel de Here Zich dus verblijdt over hun afzondering van alle kwaad, zo wil Hij hun toch geen andere last opleggen. Het is blijkbaar zo, dat de Here verwachtte dat zij – in die grote (geestelijke) donkerte, waarin zij gedompeld waren – niet hetzelfde inzicht zouden kunnen hebben, als wanneer de omstandigheden anders en gunstig zouden zijn geweest. Daarom zegt Hij tot hen alleen:

Openbaring 2:25, “…dan deze: Houd vast aan wat u hebt (SV: Maar hetgeen gij hebt, houdt dat) totdat Ik kom.”
Er is generlei INZICHT meer! De kandelaar kan niet meer op de voor haar bestemde plaats gezet worden. Er blijft niets anders over, dan het oog gericht te houden op ‘s Heren toekomst (d.i. Zijn wederkomst), die een einde zal maken aan alle ellende en zonde!
De getrouwen zullen worden verlost en geleid in het Vaderhuis daarboven, terwijl alle Izebel-kinderen zullen worden omgebracht. Thans volgen de beloften, gegeven aan de overwinnaars.

Openbaring 2:26-29, “En wie overwint en wie Mijn werken tot het einde toe in acht neemt, hem zal Ik macht geven over de heidenvolken. En hij zal hen hoeden met een ijzeren staf – zij zullen als kruiken van een pottenbakker verbrijzeld worden – zoals ook Ik die macht van Mijn Vader heb ontvangen. En Ik zal hem de morgenster geven. Wie oren heeft, laat hij horen wat de Geest tegen de Gemeenten zegt.”
Deze Gemeente, die de heiligen vervolgde, zocht buiten Christus de heerschappij en de genietingen (d.i. bepaalde vormen van genot) van de haar omringende wereld. Alle macht en heerschappij zal haar echter uit handen geslagen worden; zij zal worden prijsgegeven aan het zeker komende oordeel van God. Hij vergist Zich nooit!
Wanneer alle wereldse macht als pottenbakkersvaten verbrijzeld zal zijn, zal het “heilig overblijfsel” de heerschappij en de heerlijkheid van Christus delen. Hun zal zelfs nog méér worden geschonken, want de Here spreekt hier ook van “de morgenster”.
Jezus is de “Blinkende Morgenster”. Als “DE ZON DER GERECHTIGHEID” zal Hij gekend worden IN ALLEN die geloofd hebben. De heiligen zullen in en bij Hem gezien worden door de wereld, want… wanneer Hij zal geopenbaard worden, zullen wij “mèt Hem geopenbaard worden in heerlijkheid” (zie Kol. 3:4). Amen.
De morgenster wordt slechts gezien en gekend door hen die hebben gewaakt, zo ook zullen slechts zij die gedurende die donkere “nacht”, als kinderen “van het licht en… van de dag” (zie 1 Thess. 5:5), niet hebben geslapen maar GEWAAKT, Jezus de “Blinkende Morgenster” zien en kennen.
Hij komt haast weder en zal ze alsdan tot Zich nemen en binnenbrengen in de heerlijkheid van Zijn Vader… Dit doet ons sterk denken aan de woorden van Jezus in Johannes 17:24 (HSV): “Vader, Ik wil dat waar Ik ben, ook zij bij Mij zijn die U Mij gegeven hebt, opdat zij Mijn heerlijkheid zien (SV: mogen aanschouwen), die U Mij gegeven hebt,….”
Ja, daar is nog méér voor de getrouwe en waakzame dienstknecht. Luister maar:
“… Ik ga heen om een plaats voor u gereed te maken. En als Ik heengegaan ben en plaats voor u gereedgemaakt heb, kom Ik terug en zal u tot Mij nemen, opdat ook u zult zijn waar Ik ben.” (Joh. 14:2b-3, HSV).
Glorie voor Jezus!
Laat ons daarom onze blik gericht blijven houden op die voor Christenen zo wonderschone en heerlijke toekomst en laten wij ons nu reeds verheugen op dat onuitsprekelijke genot, dat ons straks in en door Jezus Christus wacht… en waaraan NOOIT meer een eind komen zal. Amen.

Aantekening
Thyatira heeft:

• als LOFPRIJS:  Liefde, geloof, lijdzaamheid, getrouwheid.
• als VEROORDELING:  Toelating van de valse profetes.
• als TITEL VOOR CHRISTUS:  Hij, Die ogen heeft als een vuurvlam en voeten als blinkend koper.

CJH Theys [3]
(1903 – 1983)

Einde van ‘Hoofdstuk 2’ van het Boek Openbaring.
KLIK HIER voor hoofdstuk 3.

---

.

[1] Hoereren of hoererij = Het in geestelijke zin ontrouw zijn aan de ENIGE ware God en/of ontrouw (d.i. ongehoorzaam) aan Zijn Woord. (noot AK)

[2] Cults = Subculturen (met afwijkende normen en doelstellingen). Vaak vol afgoderij. (noot AK)

[3] De Bijbelverzen zijn weliswaar omgezet naar de HSV-vertaling (soms met een gedeelte van de SV erbij vermeld), maar aan de oorspronkelijke (taalkundig wat oudere) tekst is – vooral vanwege tijdgebrek – weinig gewijzigd. (noot AK)

.