brandoffer (2)

Een levend, heilig, God welbehaaglijk offer

God vraagt van ons “een levend offer”

“Ik roep u er dan toe op, broeders, door de ontfermingen van God, om uw lichamen aan God te wijden als een levend offer, heilig en voor God welbehaaglijk: dat is uw redelijke godsdienst. En word niet aan deze wereld gelijkvormig, maar word veranderd door de vernieuwing van uw gezindheid om te kunnen onderscheiden wat de goede, welbehaaglijke en volmaakte wil van God is.” (Romeinen 12:1-2) [1]

Hebben wij in de eerste plaats onze lichamen aan God ten dienst te stellen voor zijn Goddelijk verlossingsplan in deze wereld, méér nog hebben wij ons vleselijk denken, willen en begeren op de offertafel van Gods uitnemende genade te leggen, opdat Hij deze alle – onze gehele “oude mens”, door de innerlijk werkende krachten van Woord en Heilige Geest [2] – zal kunnen verteren tot as; opdat Hij in en door ons moge komen tot een waarachtige opstanding, tot de volheerlijke manifestatie van Zijn Goddelijk Wezen in ons leven van elke dag, en door ons heen tot zegen van al degenen moge zijn die Hij – door ons heen – tot zegen wil zijn.
Laat ons in de eerste plaats onze zonden, ongerechtigheden en tekortkomingen aan de Here offeren, opdat Hij in deze alle zal kunnen komen en elk zondeprobleem in ons leven zal kunnen verkeren tot verlossing, heiligheid en vreugde!
Hoeveel gelovigen onder ons leven op dit punt in overtreding! Zij slepen zich jarenlang voort op de geloofsweg, terwijl hun geweten aangaande een bepaalde levenshouding of woord of daad hen blijft aanklagen. Zij vragen zich dikwijls af waarom hun zielenleven zulk een magerheid en dorheid kent. Wel, geliefden, de Here wil u en mij niet zegenen als wij Hem die zere plek in onze ziel niet willen uitleveren, indien wij Hem niet vragen ons in deze te (onder)richten. Er staat geschreven dat de tempel van God – dat is ons lichaam waarin Gods Geest woont – in geen geval wat van doen heeft met de synagoge van satan:

“…welke gemeenschap is er tussen licht en duisternis? En welke overeenstemming is er tussen Christus en Belial? …Of welk verband is er tussen de tempel van God en de afgoden? Want u bent de tempel van de levende God… Ga daarom uit hun midden weg en zonder u af…” (lees geheel 2 Kor. 6:14-17)

Wij vervolgen met 1 Timotheüs 3:9 in combinatie met 1 Timotheüs 1 vers 19a:

“en het geheimenis (SV: de verborgenheid) van het geloof vasthouden in een zuiver (SV: rein) geweten” … “Sommigen hebben dit verworpen en hebben in het geloof schipbreuk geleden.”

Indien wij dan alzo de Here het offer van ons leven willen brengen en Hij maakt ons indachtig dat onze broeder of zuster iets tegen ons heeft, dan hebben wij dit laatste eerst goed te maken, alvorens Hij ons kan zegenen:

“Als u dan uw gave (de gave van uw leven) op het altaar offert en u zich daar herinnert dat uw broeder iets tegen u heeft, laat uw gave daar bij het altaar achter en ga heen, verzoen u eerst met uw broeder en kom dan terug en offer uw gave.” (Mattheüs 5:23-24)

Voordat wij tot de Here komen met ons leven, wil Hij dat wij het goed maken met de naaste die wij onrecht hebben aangedaan. Indien wij op dat punt van goede wil zijn, zo zal Hij ons de kracht en de wijsheid geven om te komen tot de daad van verzoening met onze naaste, zoals Hij dat heeft gedaan aan Jakob, toen hij zich moest verzoenen met zijn broer Ezau.
Natuurlijk is hiervan slechts sprake, indien wij onze naaste waarlijk onrecht hebben aangedaan. Men kan soms boos op ons zijn, omdat men DENKT dat wij iets met kwade bedoelingen hebben gedaan. De Schrift veroordeelt zulke kwaaddenkers:

“Maar Ik zeg u: Al wie ten onrechte boos is op zijn broeder, zal schuldig bevonden worden door de (hemelse) rechtbank (SV: die zal strafbaar zijn door het gericht)…” (Mattheüs 5:22a)
Nogmaals, vele gelovigen hebben een geloofswandel met zulke zonde-ketens aan hun handen en voeten. Is het dan een wonder, wanneer zij verstoken blijven van de vrede en blijdschap en van de zaligheid van het Nieuwe Leven [3], die het Schriftuurlijk bewijs vormen van een wandel in en met Christus? Hierdoor is de glorie en blijdschap uit veler hart weggeëbd, ook in vele Pinkstergroeperingen [4] die eertijds hierin wandelden. Het offer van hun leven aan de Here is hierdoor niet langer levend, maar dood! Maar de Here vraagt van ons een LEVEND offer, een welgemeend offer; een offer dat waarlijk uit ons hart voortkomt en hierdoor uiteraard naar al zijn Woord en Wil is; een offer dat Hem toelaat in al de facetten van ons leven en Hem de vrije hand geeft om al de vormen van ons menselijk leven te corrigeren, te reinigen en te heiligen, en rechtvaardig te maken.

“Zie, Ik sta aan de deur (van uw hart) en Ik klop. Als iemand Mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik bij hem binnenkomen (SV: tot hem inkomen) en de maaltijd met hem gebruiken (SV: en avondmaal [5] met hem houden), en hij met Mij.” (Openbaring 3:20)

KLIK HIER als u deze studie verder wilt lezen
(in smartphone-formaat).

E. van den Worm
Digitaal uitgewerkt door A. Klein

******************************************************************************

[1] Alle Bijbelteksten zijn door mij vermeld in de Herziene Statenvertaling / HSV, tenzij anders vermeld. (noot AK)

[2] Zie eventueel onze GRATIS studie “De natuurlijke mens en de Heilige Geest”. (noot AK)

[3] Zie eventueel onze GRATIS studie “LUKAS – Het Boek van de NIEUWE MENS in Christus (over Jezus, de Hogepriester en hoe wij, als priesters van de allerhoogste God, Hem moeten dienen)”. (noot AK)

[4] Pinkstergroeperingen = Gemeenten waar de Pinksterboodschap en de Pinksterervaring – dus: de boodschap over en de ervaring van de uitstorting van en/of de vervulling met de Heilige Geest – gepredikt en ervaren wordt. De schrijver spreekt hier vooral – als waarschuwing – tot de “eigen parochie”. Maar de inhoud van deze studie zal ongetwijfeld ook voor andere Gemeenten en/of christelijke groeperingen (kunnen) gelden. (noot AK)