De droogte
- “En Elía, de Thesbiet, van de inwoneren van Gilead, zei tot Achab: Zo waarachtig als de Heere, de God Israëls, leeft, voor Wiens aangezicht ik sta, indien deze jaren dauw of regen zijn zal, tenzij dan naar mijn woord!” (1 Koningen 17:1)
1 Koningen 18:1, “En het gebeurde na vele dagen, dat het Woord des Heeren geschiedde tot Elía, in het derde jaar, zeggende: Ga heen, vertoon u aan Achab; want Ik zal regen geven op de aardbodem.”
1 Koningen 18:17-18, “En het geschiedde als Achab Elía zag, dat Achab tot hem zei: Zijt gij die beroerder van Israël? Toen zei hij: Ik heb Israël niet beroerd, maar gij en uw vaders huis, daarmee, dat gijlieden de geboden des Heeren verlaten hebt en de Baäls nagevolgd zijt.”
Het Goddelijk oordeel over Israël werd Achab, hun toenmalige koning, door Elía aangezegd: Er zou in de komende jaren geen dauw of regen meer zijn in Israël, hetgeen noodwendig dorst en hongersnood met zich mee zou brengen. En Elía zou het wederom melden, als er weer regen mocht vallen en er weer dauw zou zijn.
Waarom viel dit vreselijke oordeel over Israël? Wel, het had Baäl aanbeden en nagevolgd!
BAÄL was de god van vruchtbaarheid; hem dienen was de verafgoding van het aardse leven en genot, het leven in het vlees, in losbandige vrolijkheid! Israël verkoos het leven in wereldsgezindheid en aardegerichtheid boven het dienen van de Here God! De Baälfeesten werden gekenmerkt door grote losbandigheid en uitspattingen! Ze zijn te vergelijken met onze carnavals feesten, waarbij grote zotheid en losbandigheid op de troon worden gezet! Zo leefde en leeft de mens zich uit!
Daarom kwam het oordeel van God over Israël en viel er geen druppel regen meer. U weet, dat REGEN in de Bijbel in verbinding staat met de zegen van en doop met de Heilige Geest. De regen werd dit volk nu onthouden door zijn Baäl-aanbidding; zo wordt ook nu de doop des Geestes niet gegeven aan Gods volk, dat WERELDZIN diep in het hart verkoren heeft boven het nieuwe leven uit God!
1 Koningen 18:19-29, “Nu dan, zend heen, verzamel tot mij het ganse Israël op de berg Karmel, en de 450 profeten van Baäl, en de 400 profeten van het bos, die van de tafel van Izébel eten. Zo zond Achab onder alle kinderen Israëls, en verzamelde de profeten op de berg Karmel. Toen naderde Elía tot het ganse volk, en zei: Hoe lang hinkt gij op twee gedachten? Zo de Heere God is, volgt Hem na, en zo het Baäl is, volgt hem na! Maar het volk antwoordde hem niet een woord. Toen zei Elía tot het volk: Ik ben alleen een profeet des Heeren overgebleven, en de profeten van Baäl zijn 450 mannen. Dat men ons dan twee varren geve, en dat zij voor zich de enen var kiezen, en dezelven in stukken delen, en op het hout leggen, maar geen vuur daaraan leggen; en ik zal de anderen var bereiden, en op het hout leggen, en geen vuur daaraan leggen. Roept gij daarna de naam van uw god aan, en ik zal de Naam des Heeren aanroepen; en de God, Die door vuur antwoorden zal, Die zal God zijn. En het ganse volk antwoordde en zei: Dat woord is goed. En Elía zei tot de profeten van Baäl: Kiest gijlieden voor u de enen var, en bereid gij hem eerst, want gij zijt velen; en roept de naam van uw god aan, en legt geen vuur daaraan. En zij namen de var, die hij hun gegeven had, en bereidden hem, en riepen de naam van Baal aan, van de morgen tot de middag, zeggende: O Baal, antwoord ons! Maar er was geen stem en geen antwoorder. En zij sprongen tegen het altaar, dat men gemaakt had. En het geschiedde op de middag, dat Elía met hen spotte, en zei: Roept met luider stem, want hij is een god; omdat hij in gepeins is, of omdat hij wat te doen heeft, of omdat hij een reize heeft; misschien slaapt hij en zal wakker worden. En zij riepen met luider stem, en zij sneden zichzelf met messen, en met priemen, naar hun wijze, totdat zij bloed over zich uitstortten. En het geschiedde nu, als de middag voorbij was, dat zij profeteerden totdat men het spijsoffer zou offeren; maar er was geen stem, en geen antwoorder, en geen opmerking.”
Elía zegt hier het volk aan: “Kiest dan en hinkt niet langer op twee gedachten. Niet Baäl navolgen èn daarbij JaHWeH-God dienen, geen twee dingen doen: èn wereldzin in uw hart blijven koesteren èn God willen dienen. Zo krijgt u niets van God”
Denkt eens aan Lukas 14, waar óók zoiets geschreven staat: Het niet deel mogen nemen aan het grote avondmaal, omdat de genodigden de dingen van deze aarde zo veel meer op prijs stellen. De één heeft een AKKER gekocht, de ander heeft 5 juk OSSEN gekocht, en zij willen zich verheugen in de monstering (= het keuren of inspecteren) van hun bezit, dit verkiezende boven de deelname aan dit avondmaal!
De gelijkenis leert ons, dat deze mensen, die aardse zaken en relaties bóven Gods roeping en bóven de deelname aan Zijn Koninkrijk achten, door Hem worden verworpen; dezen ontvangen niets, ervaren geen enkele hemelse heerlijkheid! Zij dienen in moderne zin hun Baäl!
De Baälpriesters moesten eerst hùn altaar klaar maken en hùn offerdier erop leggen, maar er zelf geen vuur bij aanleggen.
Weet u, wat het altaar symboliseert? Het symboliseert ons eigen hart. Wij hebben het offer van Golgotha wel op ons hart, maar wanneer wereldse begeerlijkheden en jacht naar aardse genietingen als evenzovele Baälpriesters om ons hart springen en dansen, kunnen wij blijven vragen om Vuur en Regen van God, maar dit alles toch NIMMER krijgen!
In hun geestvervoering “profeteerden” zij zelfs, maar hun profetie was niet uit God! God heeft part noch deel aan zulk een godsdienst. Er gebeurde niets met het altaar en met dat offer daarop.
Hebben wij de Here gesmeekt om VUUR van de Heilige Geest? Als om ons hart de lusten van het vlees dansen en springen, net als bij die 450 Baälpriesters, dan krijgen wij NIETS van God!
Israël bleef tot in het derde jaar in DROOGTE; er kwam geen regen en geen dauw; er was totaal geen verkwikking, omdat zij Baäl dienden.
1 Koningen 18:30-32a, “Toen zei Elía tot het ganse volk: Nadert tot mij. En al het volk naderde tot hem. En hij heelde het altaar des Heeren, dat verbroken was. En Elía nam 12 stenen, naar het getal der stammen van de kinderen Jakobs, tot welke het Woord des Heeren geschied was, zeggende: Israël zal uw naam zijn. En hij bouwde met die stenen het altaar in de Naam des Heeren.”
Hier zien wij, dat het altaar van Israël door Elía hersteld werd. Het bestond uit 12 natuurstenen: 12 stenen, die onbehouwen waren, voor de 12 stammen van Israël. Elke steen wees heen naar het zondaarshart van elke stam, van elk lid van die stam. Ze moesten onbehouwen zijn: ze moesten komen met hun zondaarsharten, zoals zij waren, zonder enige fatsoenering of uitvlucht. En samen moesten de harten van dit volk één altaar vormen.
Ook ònze harten moeten niet “gepolijst” voor God verschijnen, maar juist zoals wij zijn. Want slechts zo kan God ons vergeven, verlossen en vernieuwen. Zó moet ons hart een BRANDOFFERALTAAR voor God willen zijn, waarop het offer van Gods Lam kan worden gelegd, en dat bereid is om het Vuur van Gods louterende krachten te ontvangen tot het geheel verteerd zij! Het doet pijn; het is niet prettig, om gelouterd te worden door het Vuur van God; maar het is NODIG! Het is nodig voor ons om verlost te worden van alle zondebanden en neigingen ertoe en wij moeten dit WILLEN! Maar als er “Baälpriesters om ons hart dansen”, dan vragen onze lippen wel om dit Vuur, maar ons hart begeert andere dingen. En omdat wij zo op “twee gedachten blijven hinken”, krijgen wij niets van God.
Maar wanneer in ons innerlijk een vaste geest heerst, als die van Elía, die waarlijk verlangt naar deze Goddelijke loutering, wat dit ook moge kosten, dan zàl dit Vuur van boven komen!
- KLIK HIER als u deze GRATIS studie verder wilt lezen of downloaden
(in smartphone-formaat).
E. van den Worm
Gedigitaliseerd door A. Klein
.
"De eindtijdbode"- Bijbelstudies over de eindtijd 