Op de drempel van een nieuwe tijd

In het vlees geëindigd

Wat glorieus is begonnen, kan op een bedroevende wijze aflopen. Deze onprettige gedachte dringt zich aan ons op, als wij de droevige geschiedenis van Numeri 13 en 14 lezen (met als titels: ‘Bevel om Kanaän te verkennen’ en ‘Het morrende volk gestraft’).
Door een machtige arm en met vele wondertekenen werd Israël eenmaal uitgeleid uit het land Egypte. Het gerucht ervan verspreidde zich door de gehele toenmalige wereld en de omliggende volkeren sidderden en beefden bij het horen van de naam van Israël Doch ondanks de indrukwekkende bemoeienis van God ging het al vanaf Pi-Hachiroth (tussen Migdol en de zee, zie Exodus 14) geestelijk bergafwaarts met dit volk. Dit lag niet aan God, zoals u zult begrijpen, maar aan de mens! Ook gedurende de woestijnreis liet God Zich niet onbetuigd, maar een vleselijke gezindheid en een geest van onwilligheid leidden tot ernstige veronachtzaming van het Goddelijk getuigenis in hun midden (zie Psalm 106) en daardoor kreeg de volle ontplooiing van het geestelijke leven weinig of geen kans. Een treurige anticlimax wordt bereikt als zij eenmaal bij de poort van het beloofde land zijn aangekomen en plaatsgrijpt wat in Numeri 14:1-4 beschreven wordt:

• “Toen begon heel de gemeenschap luid te weeklagen en bleef het volk in die nacht luid jammeren (SV: Toen verhief zich de gehele vergadering, en zij hieven hun stem op, en het volk weende in diezelfde nacht.). Al de Israëlieten morden tegen Mozes en tegen Aäron. Heel de gemeenschap zei tegen hen: Waren wij maar in het land Egypte of in deze woestijn gestorven! Waren wij maar gestorven! Waarom brengt de HEERE ons dan naar dit land, zodat wij door het zwaard vallen, en onze vrouwen en onze kleine kinderen tot prooi worden van de vijand? Zou het niet beter voor ons zijn naar Egypte terug te keren? En zij zeiden tegen elkaar: Laten wij een hoofd aanstellen en naar Egypte terugkeren!” [1]

.

Einde van de woestijntijd

Wij maken nu een overstap naar onze tijd. Evenals destijds Israël is ook de Gemeente des Heren in onze dagen een grens genaderd. Duidelijk waarneembaar zijn heden de tekenen die wijzen op een komende kentering (en ook de noodzakelijkheid hiervan wordt gevoeld). Wanneer wij terugblikken op de tijd die voorbijging, kunnen wij vaststellen dat het tijdperk dat nu ten einde loopt (de 20^ste eeuw), omstreeks het jaar 1900 begon. De Pinksteropwekking – een opwekking in en door Gods Geest, de Heilige Geest – die toen een aanvang nam, betekende het begin van een heiligingsbeweging zoals nooit eerder gekend. Naar haar uitwerking kunnen wij deze opwekking kenschetsen als de uittocht (de exodus) van Gods Gemeente / Kerk uit de wereld (waar Egypte een beeld van is). Voor een goed verstaan: met deze karakterisering willen wij niet zeggen dat de Gemeente / Kerk alleen uit Pinkstergelovigen bestaat. Wel is het onze overtuiging dat diegenen die aan de Pinksteropwekking geen deel hebben of geen deel willen hebben, minder nauw betrokken zijn bij wat God werkt in deze eeuw. Wij voegen hieraan toe dat dit laatste desalniettemin ook voor vele Pinkstergelovigen [2] geldt (men hoede zich voor valse gerustheid!). Sinds genoemde opwekking begon, is de Gemeente een weg door de wildernis, de woestijn, gegaan. Een weg van afzondering. Een zware weg, onaangenaam voor het vlees, door onherbergzame streken, maar niettemin ook een weg waarop zij wonderbaar bewaard en gezegend werd door God. Hoeveel tegenspraak heeft het spreken in tongen en de werkzaamheid van de geestelijke gaven [3] ontvangen! Hoeveel verachting en spot moesten zij verduren, die eenvoudig geloven in Hebreeën 13 vers 8:

• “Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en tot in eeuwigheid.”

Maar hoe krachtig heeft God toch ook van Zijn tegenwoordigheid blijk gegeven, daar waar dit geloof in de onveranderlijkheid van God en van de Zoon van God aanwezig was!

.

Een grens bereikt

Nu echter is een nieuwe grens bereikt. Aan allerlei dingen is dat te merken. In de eerste plaats aan de stagnering die het werk des Heren op vele plaatsen ondervindt. Stagnering door uiteenlopende oorzaken. Wij merken dat ook aan de zich overal openbarende vernieuwingsdrang in de gelederen van Gods kinderen. Een vernieuwingsdrang is doorgaans niet het werk van de Heilige Geest! Velen denken dat, maar zo is het niet. Waar de Heilige Geest werkt vindt namelijk een dagelijkse vernieuwing plaats en is geen behoefte aan ingrijpende veranderingen om van “succes” verzekerd te zijn. Alleen in gevallen van ernstige afwijking van Gods Woord en Gods instellingen kan van een vernieuwingsdrang, afkomstig van de Heilige Geest, sprake zijn.
In dit verband zij nog opgemerkt dat het toch wel merkwaardig is dat een verbetering van de geestelijke toestand volgens de Schrift altijd bestaat in een “terugkeer naar de oude paden”:

• “Zo zegt de HEERE: Ga staan op de wegen, en zie, vraag naar de aloude paden, waar toch de goede weg is, en bewandel die. Dan zult u rust vinden voor uw ziel. Maar zij zeggen: Wij bewandelen die niet”! (Jeremia 6:16)

Aan nog iets anders merken wij tenslotte (maar niet in het minst), dat de Gemeente van Christus een nieuwe grens genaderd is. De snelle toeneming van het aantal dwalingen en Schriftverdraaiingen vandaag de dag is een duidelijk teken. Als het volk van God een wegkruising of een grens nadert, staan er altijd vele zogenaamde “profeten” op die voorgeven te weten welke weg moet worden ingeslagen. Dit zien wij dan ook heden gebeuren. “Een gewaarschuwd man telt voor twee!”

H. Siliakus
Digitaal uitgewerkt door A. Klein

• KLIK HIER als u deze studie verder wilt lezen
  (GRATIS en in smartphone-formaat).

***********************************************************************************

[1] Alle Bijbelteksten zijn door mij vermeld in de Herziene Statenvertaling / HSV, tenzij anders vermeld. (noot AK)

[2] Pinkstergelovigen = Gelovigen van Gemeenten waar de Pinksterboodschap en de Pinksterervaring –dus: de boodschap over en de ervaring van de uitstorting van en/of de vervulling met de Heilige Geest– gepredikt en ervaren wordt. De schrijver spreekt in deze studie ook –als waarschuwing– tot de “eigen parochie”. Maar de inhoud van deze studie zal ongetwijfeld ook voor andere Gemeenten en/of christelijke groeperingen (kunnen) gelden. (noot AK)

[3] Zie eventueel onze GRATIS studie “De Gever en Zijn Gaven”. (noot AK)

.